- خانم اجازه!
- جـــــــــــونم؟
- ما تا کجا میتونیم کسی رو دوست داشته باشیم؟
- بستگی داره از نوع طولی باشه یا عرضی!
- یعنی چی؟
- اگر از نوع طولی باشه٬محققان میگن یه حداکثر فاصله ای بر حسب کیلومترهست٬البته من رقم دقیقش رو فراموش کردم٬ که اگر اونی که دوستش دارین از این مقدار دورتر بشه دیگه نباید دوستش داشته باشید. یعنی قیدشو چی؟؟؟... بزنین!
- اونوقت عرضی اش چیه؟
- راجع به نوع عرضی علما عقیده دارن که اگر معلوم بشه از طرف مقابل چیزی نصیب شما نمیشه٬ که البته تاکید روی اون حلقهء طلایی معروفه٬ و یا در شرایطی معلوم بشه دیگه نمی تونین کنار هم باشین و با هم لحظات پروانه ای بگذرونین ٬باز هم نباید دیگه دوستش داشته باشین.
- اگر از نوع ارتفاعی باشه چی؟
- اصلاْ همچین چیزی نداریم! منظورت از « ارتفاعی» چه نوعیه؟
- یعنی اگر کسی رو دوست داشته باشیم . حتی اگر از اون محدوده طولی دورتر باشه یا مشخصات نوع عرضی هم مهیا نباشه.یعنی ازش چیزی نخواهیم٬ یعنی قرار نباشه باهاش به جایی برسیم! محققان راجع به این مساله نظری ندارن؟
- نه عزیزم٬ البته شما هنوز سن ات برای فهمیدن این چیزها خیلی کمه اما محقق جماعت وقت اینو نداره که راجع به داستانهای تخیّلی نظر بده! در ضمن اینجور دوست داشتن ها ممکنه برای اونی که دوستش داری عوارض جانبی داشته باشه!
ـ چی؟؟؟
- ممکنه دچار عذاب وجدان مزمن بشه و اگر شدت داشته باشه حتی کهیر بزنه!!!
گفتم:
ببین! طرف مقابلت هر چی که هست تو هیچوقت نباید یادت بره کی هستی!
چرا خودت رو دسته کم می گیری؟ چرا توانائیها و داشته هات رو ارزون میفروشی؟
چرا تا یکی سعی میکنه خودش رو مهمتر از اونچه که هست نشون بده تو دست و پات رو گم میکنی و فکر می کنی هیچی نیستی؟
چرا همش اون؟
تو چی دوست داری؟ چی برات مهمه؟ دنبال چی هستی؟
سعی کن شخصیت مستقل خودت رو حفظ کنی! خودت رو قبول داشته باش!
گفت:
آره...تو درست میگی...حرفات منو به فکر فرو برد!
حالا نمیگم رونیز...اما ما از پسرهایی که مثلاْ زانتیا یا پرشیا دارن سطحمون خیلی بالاتره!
من چیزی نگفتم چون داشتم با خودم مجسم میکردم که کلّه ام رو محکم میکوبم تو دیفال!!!!!!
هنوز هم گاهی با لبخند کودکی شاد میشوم وبا قطعه شعری اشک میریزم.
بعد از چندین خاکسپاری هنوز زنده است.
گوش کن...